BADANIA BEREAŃSKIE – Postawa zaawansowanych

      Pytanie – W odniesieniu do najważniejszych zebrań jaka powinna być postawa (a) braci w zborze, którzy są długi czas studentami w Prawdzie, względem (b) poświęconych braci w zborze, którzy są w Prawdzie stosunkowo krótko, włączając tych, którzy choć wydaje się, że są zdolni, jednak nie otrzymali jeszcze przywileju prowadzenia zebrań i tych którzy jako wybrani starsi lub diakoni prowadzą zebrania?
      Odpowiedź – Postawa grupy braci (a) nie powinna nigdy zmierzać do ograniczenia w prowadzeniu zebrań dla siebie lub dla tylko kilku osób (zob. Książkę Pytań str. 778, 779). Raczej dla grupy braci (b), co do których zdaje się, że mają różne niezbędne kwalifikacje, a szczególnie tych, którzy wcześniej nie prowadzili zebrań zbór powinien rozważyć zorganizowanie zebrań szkoły proroczej tak, aby bracia nadający się mogli się ćwiczyć w publicznym głoszeniu Prawdy, w prowadzeniu badań bereańskich, itd. (zob. P’ 50, str. 41, kol. 2). A po pewnym czasie powinni (jeżeli nie są już wybrani) szkolić, tych którzy mają niezbędne kwalifikacje (F 293–317) i wziąć ich pod uwagę w czasie wyborów na diakonów (a potem być może na starszych). A jeśli zostaną wybrani powinni być wyznaczeni do przewodniczenia w niektórych zebraniach, szczególnie tych o tematach podstawowych.

      Gdy grupa braci (b) prowadzi badania, to wszyscy inni (szczególnie ci, którzy sami prowadzą zebrania) powinni być bardzo ostrożni, aby ich nie zniechęcić przez nadmierną krytykę, przez długie mowy lub przez przejmowanie prowadzenia od przewodniczącego zebrania. Wiemy, że często jest to próbą cierpliwości dla niektórych braci z grupy (a), gdy badania są prowadzone przez grupę braci (b) i dlatego sympatyzujemy z nimi. Jednak daje im to wspaniałą okazję, aby przedstawić dobry przykład młodszym braciom w Prawdzie, wzrastać w niej oraz krystalizować owoce Ducha (Gal. 5:22, 23), szczególnie nieskwapliwość, pokorę, cichość, braterską miłość itd. ( 1 Tes. 4:11; 1 Piotra 3:4).

      Wszelkie sugestie do przewodniczącego powinny być czynione w duchu chrześcijańskiej miłości i pomocy, a gdy zdaje się, że zachodzi konieczność poprawy zauważonych błędów, to myśli podane na str. 39, par. (6) powinny być szczególnie pomocne. „Patrzajcie tedy, jakobyście ostrożnie chodzili, nie jako niemądrzy, ale jako mądrzy” (Efez. 5:15).

TP 1927’14