APOSTOŁOWIE – Czy mieli pozostać z Kościołem?

      Pytanie – Jeżeli Pismo Św., w liście do Efezów 4:11-13 dowodzi, że prorocy mieli pozostać z kościołem, czy by także nie dowodziło, że Apostołowie mieli być z nami aż do tego czasu, ponieważ to samo powiedziane o nich, co jest powiedziane o prorokach? Jeżeli odnosi się do Pism Apostołów, czy nie może odnosić się do Pism Prorockich w tym znaczeniu, że oni byli prorokami jako też Apostołami?

      Odpowiedź — Jeżeli zasada rozumowania pytającego miała by być właściwą, dowiodła by, że Apostołowie byli także nazwani „Ewangelistami”, „pasterzami” i „nauczycielami”, ponieważ Apostołowie byli także (używając słów w ogólnym znaczeniu) ewangelistami, pasterzami i nauczycielami; i z tej przyczyny oni musieli by być jedynymi w tym ustępie, sługami do budowania Kościoła, dwanaście Apostołów. Błąd pytającego leży w tym, że nie dobrze rozbiera słowo Prawdy (2Tym. 2:15). Zobacz Prawdę (angielska) Str. 18. Kol. 1. par. 1 o ogólnym i szczególnym znaczeniu słowa „prorok”. W ogólnym tego słowa znaczeniu wszyscy apostołowie byli prorokami. Lecz ustęp w liście do Efezów 4:11 używa słowa „proroki” z szczególnym odnoszeniem się do wzmiankowanych w 1Kor. 12:28 gdzie nazywa ich „podrzędnymi prorokami.” Że prorocy w Efez. 4:11 nie są tymi samymi osobami co Apostołowie w tym samym wierszu, widocznym jest z Greckiego A. V. (American Version) dobrze wyjaśnia: R. V. (Revised Version) i A.R.V. (American Revised Version) jeszcze lepiej wyjaśnia: „I dał niektórych, aby byli apostołami, a niektórych prorokami itd.”. Polepszone tłumaczenie jest najjaśniejsze z wszystkich: „I dał niektórych jako Apostołów. a niektórych jako proroków itd.” Wyrażeniem „tous men” i „tous de” dowodzą, że odnosi się do różnych osób, i ażeby jedne osoby od drugich odróżnić. Apostołowie jako nauczyciele każdego członka Ciała Chrystusowego (Jan 17:2) nie mogli osobiście zajmować ich urzędu po ich śmierci; to musiało być uczynione przez ich Pisma. A te Pisma nie są prorockimi w odróżnieniu od Apostolskich; ponieważ było to potrzebne funkcją apostolskiego urzędu nauczać z natchnienia, nie tylko względem odróżniających się zasad, ale względem osób, wypadków i rzeczy, bez różnicy czy odnosiły się do przeszłości, teraźniejszości lub przyszłości. Nie jest to ważna funkcją „podrzędnych proroków” uczyć każdego członka Ciała Chrystusa; ani też wszystkich żyjących członków Ciała Chrystusa, w zajmowaniu ich urzędu jako „podrzędnych proroków”, ale raczej ogólnie mówiąc, ich urząd autoryzuje i uzdalnia ich, aby byli nauczycielami w ogólnym Kościele w ich czasie, choć wyjątkowo przez ich Pisma niektórzy z nich nauczali braci, którzy żyli po ich czasie; jak, Mark. Łukasz, Marsiglio, Wyklif, Luter. Melanchton. Kalwin, Zwingli, Szymon Menno, Wesley. Campbell, Miller, Russell etc. „On sługa” oprócz innych miejsc porównuje nasze wyrozumienie tych rzeczy w E. 177 para. 2; 207. para 1; a także w F. 238, 241, 244, 245. 249, 251. (VI Tom: Strony: 284, 285, 293, 294, 299, 301.)

TP 1929-95