BADANIE PISM – Cel

      Pytanie – Jezus powiedział do niektórych Żydów (Jan 5:16, 17): „Badajcież się Pism: boć się wam zda, że w nich żywot wieczny macic, a one są które świadectwo wydawają o mnie” (Jan 5:39). Dlaczego On rzekł im „boć się wam zda, że w nich żywot wieczny macie”?

      Odpowiedź — W tym wypadku słowa Jezusa oznaczają bardziej Jego naganę dla Żydów niż rozkaz czy zaproszenie, jak to poniżej zobaczymy. W kontekście Jezus nawiązywał do stania się świadkiem, uważając siebie jako Onego Jedynego posłanego przez Jehowę; w wersecie 31 nawiązywał On do własnego świadectwa; w w. 32 słowa Jego odnosiły się do oświadczenia „innego”, owego prawdziwego; w w. 33 do oświadczenia Jana Chrzciciela, Jego prekursora, który świadczył o Nim; w wersecie 36 jest mowa o większym świadectwie niż to, które dał Jan – o świadectwie dotyczącym Jego dzieła, którego On sam dokonał i w w. 37 podane jest świadectwo samego Ojca. Potem Jezus powiedział owym Żydom, że chociaż nie widzieli oni kształtu Ojca ani nie słyszeli Jego głosu, nie ma to znaczenia, jeśli tylko w swych sercach1 i umysłach będą prawdziwie posłuszni Jego Słowu (w. 38).

      Następnie Jezus powiedział owym Żydom, że powinni badać Pismo Święte (Stary Testament), bowiem uważali oni, że przez, nie, tj. przez przestrzeganie Zakonu w nim zawartego otrzymają życie wieczne „które jeśliby człowiek zachowywał, żyć w nich będzie” (Ezech. 20:11, 13, 21), (a wierzyli oni, że Zakon ten przestrzegają). Jezus wiedział, że jeżeli będą oni starannie badali Pismo Święte z otwartym umysłem i pokornym sercem, zobaczą, iż niemożliwe jest dla nich wypełnić Zakon, i że potrzebują oni Zbawcy. Tym sposobem, zamiast kierować się własną sprawiedliwością i lekceważeniem innych (Łuk. 18:9) pozwoliliby, by Zakon był ich „nauczycielem”, prowadzącym ich i nauczającym jak podtrzymywać ducha Zakonu i jego literę, oraz jak uwierzyć w Niego jako Mesjasza, onego wysłanego przez Boga (Gal. 3:24, 25).

      Znajdujemy wiele proroctw, które dowodzą, że Jezus jest Mesjaszem (patrz BS, marzec 1979, str. 19). Niektóre z nich to 5 Moj. 18:15, 18; Ps. 22:1 – 19; 31:5; 69:21; Izaj. 53; Dan. 9:24 – 27; Zach. 9:9; 12:10.

      Jeżeli Żydzi, do których mówił Jezus, rozważyliby uważnie i z otwartym i nieuprzedzonym sercem i umysłem, powyższe i inne odpowiednie fragmenty Pisma Świętego, specjalnie zaś po śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa, rozpoznaliby oni, że słowa te odnosiły się do Jezusa i mówiły, że tylko On może dać im życie wieczne, podczas gdy oni błędnie wierzyli, że zdobędą je przez wypełnianie Zakonu.

      Ci Żydzi oraz wszyscy inni, Żydzi i poganie mogli przez badanie Pisma nauczyć się i otrzymać przez wiarę w Jezusa jako Zbawcę to, czego wypełnienie Zakonu lub inne dobre czyny nigdy im dać nie mogły (Efez. 2:8 – 10), a mianowicie życie wieczne (Jan 3:14 – 17, 36; 1 Jana 5:11 – 13). Ale tak jak Jezus powiedział do owych Żydów „A wżdy wy [z wyjątkiem nie których – „prawdziwych Izraelitów” – Jan 1:11, 12, 47] do mnie przyjść nie chcecie, abyście żywot mieli” (w. 40; zwróć uwagę na słowa w w. 41 – 47). BS ‘80, 23.

TP 1988-126