APOSTOŁ PAWEŁ – Gorące pragnienie Apostoła Pawła

      Pytanie – W Liście Apostoła Pawła do Filip. 1:23 czytamy „pragnąc być rozwiązany, a być z Chrystusem”. Czy to nie dowodzi, iż Paweł spodziewał się, że natychmiast po swej śmierci będzie z Chrystusem, że umarli są świadomi i że sam Paweł nie przypuszczał, że będzie czekał aż do Wtórego Adwentu Chrystusa, aby został zabrany i połączony z Chrystusem w chwale i wtedy otrzymał swą nagrodę?

      Odpowiedź – Na pierwszy rzut oka wielu może tak mniemać, lecz szczegółowa analiza kontekstu w części poprzedzającej i następującej oraz równoległe ustępy nie popierają takiej myśli.

      Do Filip. 1:20-25 Apostoł mówi, że nie wie czy woli życie z jego cierpieniami i jego błogosławieństwami służby dla braci, czy też śmierć z jej uwolnieniem od pracy i cierpień. Przyznaje, że jest w bardzo trudnej sytuacji, rozważając co powinien wybrać z tych dwóch stanów – (1) życie lub (2) śmierć (wiersze 21-23). Dlatego wybór jednego z tych dwu stanów był mu obojętny, gdyż obydwa miały takie dodatkowe elementy, iż on nie mógł rozstrzygnąć, który z nich byłby bardziej pożądany.

      Ale we wierszu 23 wymienia dwie inne rzeczy – trzecią i czwartą – które są daleko lepsze niż życie i śmierć. W przekładzie Biblii Króla Jakuba są one wzmiankowane jako (3) odejście i (4) przebywanie z Chrystusem.

      Greckie słowo analusai, które we wierszu 23 jest przetłumaczone „odejść” (w przekładzie polskim – „być rozwiązany”), jest w jedynym innym ustępie Nowego Testamentu, w którym ono występuje, przetłumaczone jako „wrócić” (Łuk. 12:36). W klasycznym języku greckim słowo analusai oznacza zarówno odejść, jak i wrócić. Które z tych tłumaczeń jest właściwe dla Filip. 1:23?

      U Łuk. 12:36 analusai jest użyte w przypowieści ilustrującej Wtóry Adwent naszego, Pana. Jezus jasno nauczał, że nagrody będą nam udzielone podczas Jego powrotu z nieba, lecz nie wcześniej (Mat. 16:27; Obj. 11:18); nie wcześniej jak w zmartwychwstaniu (Łuk. 14:14). Paweł i pozostali Apostołowie nauczali podobnie, iż „duch”, Nowe Stworzenie, jest zbawiony w Dzień Pana Jezusa, lecz nie wcześniej (1Kor. 5:5); i że jedynie po powrocie Chrystusa Kościół Go ujrzy i będzie razem z Nim (1 Jana 3:2; l, Tes. 4:16, 17; 2 Tym. 4:8, porównaj z Ewangelią Jan 14:2, 3). Zatem Paweł i pozostali Apostołowie wierzyli, iż po raz pierwszy ujrzą Pana Jezusa w chwale i będą razem z Nim po Jego Wtórym Adwencie.

      Rozważania te dowodzą, że słowo analusai do Filip. 1:23 powinno być przetłumaczone wrócić, a nie odejść („być rozwiązany”). Tak więc ten tekst powinien brzmieć następująco: „pragnąc powrotu Chrystusa i przebywania z Nim”. Są to oczywiście te dwie rzeczy, (3) i (4), które bez porównania są lepsze od dwóch także wymienionych, a mianowicie – (1) życia lub (2) śmierci. Przyznajemy natychmiast, że są to pojęcia różne od życia i śmierci. To jest ta błogosławiona nadzieja, którą Bóg dał Swemu ludowi Wieku Ewangelii, aby ją miłował (Filip. 3:20; 1Tes. 1:10; Tyt. 2:13; Obj. 22:20). I to była ta nadzieja, którą Apostoł wyraził w Liście do Filip. 1:23, a która ma być urzeczywistniona podczas powrotu Chrystusa w zmartwychwstaniu.

      Powyższe rozważania dowodzą także, iż zdanie „pragnąc” itd., powinno być ujęte w nawiasy. Ponadto dowodzą, że ten ustęp nie traktuje o świadomości umarłych i dlatego nie powinien być cytowany, by udowodnić tę fałszywą doktrynę. Co więcej, one jasno potwierdzają nauczanie Apostoła, iż zabranie go oraz innych członków Ciała i nagroda nie wcześniej będą miały miejsce jak we Wtórym Adwencie Pana, w czasie Jego objawienia się (2Tym. 4:8). BS ’76, 62.

TP 1983-79