APOSTOLSKA NIEOMYLNOŚĆ
Pytanie – Czy dwunastu Apostołów było nieomylnymi w swym nauczaniu?
Odpowiedź – Przyjmujemy pisma Nowego Testamentu jako pochodzące od dwunastu Apostołów. One były tak nadzorowane przez Pana, by były wolne od jakiegokolwiek błędu (aczkolwiek różne przekłady jakie posiadamy są mniej lub więcej niedoskonałe). Zgodnie z obietnicą Jezusową daną w Ew. Mat. 16:19, były dane Apostołowi Piotrowi „klucze królestwa niebieskiego”. Pierwszego klucza użył on w dniu Zielonych Świąt, kiedy otworzył drzwi wejścia do CIAŁA Chrystusowego Nowych Stworzeń, jako przyszłym członkom klasy Królestwa Niebieskiego, Małego Stadka (Łuk. 12:32), żydom i żydowskim prozelitom (Dz.Ap. 2). Drugiego klucza, -czyli prawa, autorytetu, użył on do otworzenia drzwi wejścia do Królestwa drogiego Syna Bożego, dla pogan kiedy był posłany do Korneliusza, pierwszego nawróconego poganina w celu wytłumaczenia mu warunków pokrewieństwa z Chrystusem w Królestwie i uświadomienia go, że może otrzymać Ducha Św. (Dz.Ap. 10).
Przez fałszywe nauczanie o apostolskim następstwie, papiestwo bardzo źle stosowało i nadużywało oświadczenie Jezusa podane u Mat. 16:19, utrzymując, że papieże jako spadkobiercy Św. Piotra, „siedzący na stolicy Piotrowej”, posiadają jako- specjalny przywilej prawa do nieomylnego „związywania” i „rozwiązywania”. Oni celowo przeoczą j a (lub zazwyczaj zapominają zwrócić uwagę na) fakt, że obietnica dotycząca związywania i rozwiązywania odnosiła się nie tylko do> Apostoła Piotra, ale także do wszystkich Apostołów: „Cobyściekolwiek związali na ziemi, będzie związane i na niebie; a co-byście rozwiązali na ziemi, będzie rozwiązane i na niebie” (Mat. 18:18).
Tekst ten w zupełności usprawiedliwia nasze wierzenie, że Apostołowie byli tak prowadzeni przez Pana i przez Jego Ducha Św., iż wszystkie ich publiczne wypowiedzi w celu napominania Kościoła były z Boskiego natchnienia i były one nie mniej nieomylne od wypowiedzi Proroków z poprzedniej dyspensacji – „Albowiem nie z woli ludzkiej przyniesione jest. niekiedy proroctwo’, ale od Ducha Świętego pędzeni będąc, mówili święci Boży ludzie” (2 Piotra 1:21).
Obietnica naszego Pana u Mat.18:18 na pewno nie znaczy, że odda On Swoje stanowisko Głowy i Swoje prawa Apostołom i że będzie posłuszny ich rozkazom, ale że mieli Oni być tak prowadzeni i tak strzeżeni przez Ducha Św., iż ich decyzje w Kościele, co do tego jakie rzeczy powinny być uważane za obowiązujące a jakie za dowolne, miały być decyzjami właściwymi; i że Kościół w ogólności powinien wiedzieć, że sprawy te były ustalone i rozstrzygnięte – a wyciągnięte wnioski były decyzją naszego Pana jak również Apostołów. Z powodu naszej wiary w obietnicę naszego Pana, daną w tej sprawie, trzymamy się dokładnych przedstawień Apostołów reprezentujących wolę Bożą i nie uznajemy żadnego świadectwa następnych naśladowców naszego Pana, jako posiadających ten .sam wpływ i to samo znaczenie. Tylko odnośnie Apostołów mamy zapewnienie, że byli oni pod Boskim nadzorem – że ich pisma są natchnione przez Boga i nieomylne oraz że czegokolwiek oni zabronili lub na co zezwolili, było to uczynione pod kierownictwem i sankcją niebieską. B.S. ’62, 79)
TP 1966-93